از چه می هراسی؟ بخند و خرم باش! به عریان شدن درختان بخند ! به هوای گرفته و نمناک بخند! بخند و خزان را با خنده ات آشنا ساز! از دوری دلهره آور خورشید باک داری؟!با ماه و ستاره همسفر شو تا پیام درود خورشید را دریافت کنی! شبانگاهان به سکوت بی انتهای ماهتاب غمزده گوش سپار تا شور و هیجان آفتاب سخاوتمند را در یابی! هر چیز حکمتی دارد ؛ و این است حکمت وجود خزان!!!

خزان خلق گشته تا تو را با ترنم باران آشنا سازد. تا میان تابستان و زمستان میانجی گری کند. تا تو بتوانی سردی سکوت را با لبخندی به آتش سوزان مبدل سازی! تا تو بیاموزی که چگونه در لحظه های غم، شادی را تجربه کنی؛ و چه خوب معلمی است این خزان! معلمی که شاهد تجربه های شیرین کودکانی است که قهر را نمی شناسند، هجی دغدغه را نمی دانند و بلد نیستند که چگونه مسخره کنند! شاهد بزرگ شدن طفلان مدرسه ای است که شادمانه بر فرش رنگارنگ برگ ها به دنبال یکدیگر می گذارند و ناخودآگاه ، آه حسرت جوانی را در دل بینندگانشان می کارند!

پس نگذار بهار جوانیت، خزان شود و هنوز خندیدن را نیاموخته باشی! نگذار خزانی دیگر از راه رسد و تو درآمیختن با طبیعتی را که همواره مأمن آسایش توست، نفهمیده باشی!

 و اینک خزان !بهاری در راه است....

با تشکر از صاحب وبلاگ بی پرده بگویم

نوید